Na een ‘blog’stilte van
enkele maanden zijn we hier terug met wat tumornieuws.
Ondertussen is het ‘witte
konijn’ in de hoed van de dokter blijven zitten en mocht Belladonna (lees Buscopan)
terug naar af.
De 6-wekelijkse bloedafname vond tijdens de grote
vakantie bij de huisdokter plaats, waardoor de analyse uitgevoerd werd door een
ander medisch labo. De calcitonine toonde ineens een waarde van 12163,1 met
daarbij de duidelijke vermelding: PS/ Betreft
gecontroleerd resultaat! Doordat de huisarts er ook niet gerust in was werd
telefonisch contact genomen met de dokter van het UZ. Hij wist te vertellen dat
dit niets was om ongerust over te zijn. Waarden in het bloed worden bepaald
door de stof die moet gecontroleerd worden telkens te verdunnen. In het labo
van het UZ wordt er bij het meten van de calcitonine gestopt als men boven de
2000 komt en krijgt men dus als resultaat >2000. In dit medisch labo zijn ze
blijven verdunnen tot ze een definitief resultaat hadden. En zo kwamen ze aan
die 12163,1 wat ook meer is dan 2000. De vraag die daarbij in medische kringen
gesteld wordt is of het resultaat dat men bekomt als men blijft verdunnen nog wel
representatief is. Een te hoge Calcitonine heeft in principe ook geen gevolgen,
tenzij ze in ‘zeldzame gevallen’ eventueel voor problemen in de stoelgang zou
kunnen zorgen 😮, doordat ze geproduceerd wordt in letsels. In dat
geval kan ze enkel verminderd worden als de letsels teruggedrongen worden.
Op 12 oktober was er een volgende
bloedafname (deze keer opnieuw in UZ Gent en ja hoor met een Calcitonine
resultaat > 2000), werd er een PET/CT scan genomen van de longen en werd er
een MRI genomen om te zien of de radio-embolisatie verder haar werk had gedaan.
Donderdag laatstleden
werden de resultaten daarvan besproken. Afgezien van de Calcitonine (>2000) en
de Chromogranine, waarvan het resultaat altijd wat langer op zich laat wachten
omdat dit in een gespecialiseerd labo moet bepaald worden, waren alle
bloedwaarden normaal.
De embolisatie zorgt voor
een blijvend antwoord op de leverletsels. De kleine zijn verdwenen, terwijl er
in de grote letsels een centrale opklaring is. Het pancreasletsel vertoont geen
wijziging, dus blijft de werking van de Afinitor oké.
Ondertussen heb ik wel wat
last gekregen van gezwollen enkels en voeten, vooral ’s avonds. Normaal geven ze
daarvoor dan vochtafdrijvende medicatie, maar in mijn geval zullen ze dat niet
doen omwille van het al vele vochtverlies ten gevolge van de diarree en zo een
risico op nierfalen te vermijden.
En dan kwam de volgende
uitzending van Radio Emboli. Op de MRI scan kan men zien of de gekende letsels
verminderd of verdwenen zijn, maar kan men niet voldoende duidelijk zien of er
nog andere actieve letsels zijn. Dit kan
wel met een FDG/Pet scan, waarbij eventuele problemen worden zichtbaar gemaakt
via radioactief gemerkt suiker. Het zou
dus kunnen dat er nog andere letsels zijn die tot nu toe onzichtbaar gebleven
zijn mede verantwoordelijk zijn voor de productie van de calcitonine. En die
zouden dan weer kunnen behandeld worden via een plaatselijke embolisatie. Die scan is ingepland op woensdag 13 december
en het bespreken van de resultaten is dan opnieuw een week later. Voor het calcitonine
probleem werd een endocrinoloog aangesproken om even ‘out of the box’ te denken.
Dus of Radio Emboli al of niet in de ether mag
blijven zal in dit geval niet afhangen van de ‘luisterdichtheid’ maar wel van
de ‘lesteldichtheid’. Ondertussen blijf ik druk bezig met het voorbereiden van
de jaarlijkse infodag van de vzw NET&MEN Kanker België en de viering van
het 5-jarig bestaan ervan. Dat verzet de zinnen en daar blog ik, als de tijd
het toelaat, wel binnenkort iets over.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten